دنیای اطلاعات: آمانتادین یک داروی ضد ویروسی است و از سال ۱۹۸۰ میلادی برای درمان خستگی در بیماران ام اس مورد استفاده قرار گرفته است. نحوه عمل این دارو در کاهش خستگی ناشناخته است. این دارو به عنوان اولین رویکرد برخورد با خستگی مطرح بوده و برای خستگی خفیف توصیه می‌شود. در مطالعات آمانتادین نشان داده است که حدودا برای یک سوم بیماران ام اس توانسته مفید باشد. اثر بخشی این دارو اغلب بعد از یک هفته استفاده از آن دیده می‌شود. آمانتادین نسبتا کم ضرر بوده و بوسیله بیماران خوب تحمل می‌شود ضمن اینکه ارزان نیز هست. آثار جانبی آن نیز اغلب خفیف بوده و شامل رویا دیدن – توهم – فعالیت زیاده از حد و تهوع می‌باشد.
راهنمایی های کلی
اگر شما هرکدام از شرایط زیر را دارید، قبل از مصرف آمانتادین به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا ممکن است به آزمایش یا دوز خاصی در طول درمان نیاز داشته باشید.
صرع یا دیگر حملات تشنجی
نقایص قلبی
بیماری های کلیوی و یا کبدی
گلوکوم
سابقه بیماری روانی یا اقدام به خودکشی
اگر شما به آمانتادین حساسیت دارید یا این که واکسن آنفلوآنزا را در ۱۴ روز اخیر دریافت کرده اید، این دارو را استفاده نکنید.
شرکتهای دارویی
|
نام شرکت |
کشور سازنده |
دوز |
اشکال دارویی |
نام تجاری |
نام ژنریک |
|---|---|---|---|---|---|
|
داروسازی امین |
Iran |
۱۰۰mg |
Capsule |
Ammorel |
Amantadine HCl |
موارد مصرف
– پروفیلاکسی و یا درمان علامتی آنفلوآنزای ناشی از ویروس تیپ آ ، بیماری دستگاه تنفسی در افراد مسن و یا بیماران ناتوان
– درمان واکنش اکستراپیرامیدال ناشی از داروها
– درمان پارکینسونیسم ایدیوپاتیک ؛ سندرم پارکینسونین
موراد منع مصرف
– حساسیت مفرط.
– درافراد با نارسایی شدید کلیوی
عوارض جانبی
افسردگی، ضعف، خواب‌آلودگی، سرگیجه، سایکوز، توهم، اضطراب، بی‌قراری، آتاکسی، بی‌خوابی، سردرد، اختلال در تمرکز، عدم تعادل.
ادم محیطی، هیپوتانسیون ارتوستاتیک، نارسایی احتقانی قلب.
راش
خشکی دهان، تاری دید.
بی‌اشتهایی، تهوع، یبوست، استفراغ.
احتباس ادراری.
لکوپنی، نوتروپنی.
تنگی نفس.
توجه: درصورت بروز واکنش افزایش حساسیت مصرف دارو را باید قطع نمود.
علائمی که لازم است پس از مصرف به پزشک اطلاع دهید
علایم آنفلوآنزا (هنگام مصرف دارو به عنوان پیشگیری از آنفلوآنزا)، گیجی، تغییرات خلقی، اشکال در دفع ادرار، ادم، تنگی‌نفس یا تشدید علایم بیماری پارکینسون
تداخل دارویی
مصرف همزمان آمانتادین با آنتی‌هیستامین‌ها، فنوتیازین‌ها ، کینیدین، دیزوپیرآمید وداروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای باعث تشدید اثرات آنتی‌کولینرژیک دارو (خشکی دهان، تاری دید، یبوست) می‌گردد.
درصورت مصرف همزمان با لوودوپا، آمانتادین موجب تشدید اثرات لوودوپا می‌شود.
نکات قابل توصیه
درصورت مصرف به‌عنوان پروفیلاکسی از آنفلوآنزا، دارو باید بلافاصله بعد از تماس با فرد آلوده، شروع و حداقل ۱۰ روز ادامه یابد.
آمانتادین را می‌توان همراه با آب ، شیر و یا غذا مصرف نمود.
از قطع ناگهانی دارو اجتناب کنید.
بروز اختلالات روانی اغلب برگشت‌پذیر بوده و وابسته به دوز است.
مصرف آمانتادین باعث سرگیجه و تاری دید می‌گردد از رانندگی و سایر اموری که نیازمند هشیاری هستند، خودداری کنید.
جهت کاهش خشکی دهان، رعایت بهداشت دهان، شستشوی مکرر دهان بعد از صرف غذا یا نوشیدنی و مصرف شیرینی و آدامس کم شیرین توصیه می شود.
جهت کاهش بروز هیپوتانسیون ارتوستاتیک از تغییر وضعیت ناگهانی پرهیز نمایید.
درصورت بروز علایم آنفلوآنزا (هنگام مصرف دارو به عنوان پیشگیری از آنفلوآنزا)، گیجی، تغییرات خلقی، اشکال در دفع ادرار، ادم، تنگی‌نفس یا تشدید علایم بیماری پارکینسون به پزشک اطلاع دهید.
مصرف در بارداری
گروه D
مصرف در شیردهی
آمانتادین در شیر مادر ترشح می‌شود. شیر دادن در زمان مصرف دارو باید قطع شود.
فارماکولوژی
نحوه اثر ضدویروس: جلوگیری از نفوذ ویروس آنفلوآنزا تیپ آ به درون سلول های هدف و مهار برداشته شدن پوشش ویروس در سلول میزبان.
اثر ضدپارکینسون: آزاد کردن دوپامین در جسم سیاه مغز
فارماکوکینتیک
نیمه عمر: ۲۴ ساعت
دفع: حدود ۹۰ درصد این دارو به شکل تغغیر نیافته از ادرار دفع می‌شود.
